Wai-o-rapu Thermal Area

Dinsdagochtend vertrek ik vanuit Rotarua richting Taupo. Ik ben op tijd voor de eruptie van de Lady Knox Geyser. Dus op naar Wai-o-rapu Thermal Area. De Geyser wordt met behulp van een goedje tot uitbarsting gebracht. Dat is dus waarom de Geyser, onafhankelijk van zomer- of wintertijd, altijd om 10.15 uur haar water omhoog spuit. Daarna bezoek ik het vulkanisch park. Er is een leuke en makkelijke wandeling uitgezet,langs allerlei kraters, stoomgaten, modderpools en overig vulkanisch natuurschoon. De kleuren zijn ongelooflijk: oranje, grijsblauw en gifgroen. En het is tijdens de wandeling lekker weer. Terug in het bezoekerscentrum betrekt de lucht en even later komt er hagel naar beneden... Ik wacht nog even met op de motor te stappen. Wat een weer, het ziet wit van de hagel. Dit weer houdt iets langer dan een half uur aan. Hierdoor ben ik later op pad dan gepland en ik besluit tot Taupo te rijden en daar een hostel te zoeken. Mijn tent reist nog met me mee, maar zal niet meer gebruikt worden deze trip.

In Taupo probeer ik 's ochtends olie bij te vullen,maar ik krijg de bout van het reservoir niet los. Broerlief lastig gevallen, maar ik heb inderdaad wel de juiste dop te pakken. Helaas niet het juiste gereedschap mee. Matt, de receptionist van het hostel, lukt het ook niet. Pfff dat is wel goed voor mijn ego! Hij verwijst mij naar de overkant van de straat. Daar werkt een vriend van hem bij een bandencentrum. En vriend heeft wel het juiste stuk gereedschap. Hij helpt me meteen even. Ja, er moet olie bij! Nu weet ik ook hoeveel per 1000 km, maar voorlopig kan ik weer lekker verder.

Jarig en verandering van plan

Dank jullie wel voor alle verjaardagswensen, zowel hier, via Whatsapp als per mail. Facebook heb ik nog niet bekeken... Het is toch wel apart om in een andere tijdzone jarig te zijn, maar daardoor lijkt de dag extra lang te zijn :-).

En op mijn verjaardag ben ik beland in Rotorua, een wijziging van plan en route. Dat is vanwege het weer. Ik zou naar Tongariro National Park, maar het is geen goed weer voor de wandeling.

Dus heb ik besloten om eerst naar Rotorua te rijden. Dan ga ik van daar uit via Taupo naar Tongariro. Want voor de wandeling (Tongariro crossing) wordt pas goed weer vanaf woensdag voorspeld. Dus ik heb een leuk hostel geboekt in Rotorua voor twee nachten. Onderweg bij een uitkijkpunt blijkt dat ik de juiste beslissing heb genomen. Vanaf dit uitkijkpunt zou je Mount Tongariro moeten kunnen zien.... Alleen maar wolken! Maar ik rij droog vandaag, dus geen klagen. Rotorua staat bekend om haar warmwaterbronnen. En dat is in de hele plaats te ruiken! Gelukkig niet enorm sterk, maar je ruikt overal de zwavel (eieren). Er zijn bronnen in het park. De Polynesia Spa is de bekendste en goed aangeschreven. Omdat het mijn verjaardag is, ga ik kijken of ik vandaag nog een lekkere behandeling kan krijgen... Dat lukt helaas niet meer, ze zijn de rest van de dag volgeboekt. Ik spreek af voor maandagochtend. Ik hoef nu dus niet het badhuis in, dat komt ook maandag wel. En ik heb geen zin om te koken op mijn verjaardag. Ik kom bij het restaurant "Pig and Whistle" uit. Gevestigd in het voormalig politiebureau, dus ik snap de naam. Hier kies ik voor een overheerlijke Pork Bellie met een NZ beer. Het eten is zalig, maar ik krijg het niet allemaal op. Wel een goede keus, al zeg ik het zelf :-P.

En maandag dus een relaxverwendag. De warmwaterbaden zijn lekker, vooral omdat het regent. De behandeling is heerlijk. Eerst een schrub, daarna massage waarbij ook gebruik wordt gemaakt van waterstralen. Dit is wel een cadeautje voor mezelf. Ik plaats wat foto's van de Spa op mijn blog. Dat mag hier gewoon, foto's maken in een spa.

Dinsdag gaat de route via de Thermenroute naar het Tongariro National Park. En dan hopen dat het weer een beetje meewerkt. Het komt nu weer met bakken uit de hemel.

Forgotten World Highway

Zaterdag was het knap weer toen ik New Plymouth verliet. Weer wat blauwe lucht en droog. Dus op naar de Forgotten World Highway. Nou ja, Highway... Tweebaansweggetje, deels zelfs zonder belijning. Voor ik aan de 160km lange weg begin, eerst de tank even volgooien. Op de route zijn geen tankstations en hoewel dit motortje erg zuinig rijdt (1:27), wil je met een kleine tank wel zekerheid. Het landschap is overgegaan in pittig glooiende groene heuvels. Ik neem weer eens wat foto's onderweg. Wat een verschil als het droog weer is. Wel uitkijken op de weg, want door de vele regen na een lange droge periode ligt er veel steengruis, stenen en zelfs stukken rots op de weg. Maar het is hier wederom niet druk, dus ik heb alle ruimte om uit te wijken.

In Republiek Wangamomona, het Friesland van NZ, stop ik voor lunchpauze. De Border Control is niet aanwezig, geen extra stempel in mijn paspoort. Wel een leuk praatje met biker Bruce die op een Harley is komen aanrijden. Echt Kiwi en dat is aan zijn accent goed te horen. Veel Ya en Ay ipv You en Yes Maar ik begrijp toch het een en ander. Nee, hij is meer van de Britse motoren en de familie hield hun hart vast toen hij een HD kocht. "Maar het is gewoon een motor hoor en die Harley Guys doen ook nog steeds een plaswedstrijdje. Grote mannen, grote bek, maar stelt niets voor". En na een "Good on Ya Bro" ga ik weer op pad. Ik vraag me af of ik de afslag neem naar de watervallen of toch de afslag naar de watervallen. Dat wordt dus een stukje van de route af. 16km enkelbaans weg met loslopende koeien en schapen en wilde geiten. Ook hier verder geen verkeer. Wat nou drukte op de weg in het noorden? Op de P bij de watervallen staan twee motoren. Ik zet mijn tufje ernaast en er komen 2 dames aangelopen. De eerste keer dat ik motorrijdende dames tegen kom hier in NZ. We raken natuurlijk aan de praat. Fiona rijdt al langer en heeft een leuke oranje V-strom. Camilla rijdt net drie jaar en ze is zeer geïnteresseerd in mijn motortje. Zij rijdt een Bandit, maar volgt Fiona ook over de gravelroads en vindt haar Bandit daar eigenlijk te zwaar voor. Dat snap ik, ik ben ook blij dat ik mijn Fazer niet hier rij. De dames trekken verder, nadat wij de telefoonnummers hebben uitgewisseld. Ik ga kijken naar de op één na hoogste waterval van NZ.

Daarna de 16km weer terug naar de Forgotten World Highway. De schaap (Of het?) dat op de heenweg nog dwars over de weg liep, schiet haastig het weiland in als ik weer langs kom. Grijns! De weg eindigt in Taumarunui. Hier blijken geen hostels te zijn en het eerste motel heeft een kamer voor mij vanaf $100 voor 1 nacht. Dat is mij iets te veel. Verderop in het dorp blijkt de I site al gesloten te zijn... Als ik mijn accommodatie boekje erbij pak, krijg ik een sms van Camilla. Ik word uitgenodigd om vanavond een wijntje te komen drinken. Daarna volgt een tweede sms. De dames zitten in het motel waar ik eerder voorgestaan heb. Ze hebben een grote unit met een sofa. Als ik wil, mag ik op de sofa slapen. Wauw, dat is nog eens vriendelijk en gastvrij! En een stuk goedkoper: $20 voor het motel en twee flessen wijn :-). We gaan met z'n drieën een hapje eten, ondertussen wordt de sofa omgetoverd tot een heus bed. Luxe! En een leuke gezellige avond.

De volgende dag maakt Camilla een proefritje op mijn motor. Ik krijg de uitnodiging om, als ik naar het noorden trek, te bellen. Ze heeft ook een slaapplaats voor me, en interesse in de motor. Van haar hoef ik de motor niet op de NZ Marktplaats te zetten... Sommige ontmoetingen zijn niet zomaar toevallig!

Wanganui en New Plymouth

Het is vandaag vrijdag 10 april en ik ben nu bijna een week op het noordeiland. Het regent pijpenstelen zoals wij dat zeggen, dus ik heb wel even tijd om mijn blog bij te werken... Helaas mag ik wel zeggen, want dit is de vierde dag op rij dat het onafgebroken regent. Mijn schoenen zijn na drie dagen rijden in de regen compleet doorweekt, het water liep er uit. Ze staan nu, gevuld met kranten, in het warme cv hok te drogen. De jas hangt in "the laundry", het washok. Vanwege de drogers is het daar ook lekker warm. Tot zover komt er nog weinig terecht van het betere weer op het noord eiland.

Het hostel van dinsdag op woensdag in Paraparaumu (ja, weer een leuke tongbreker) is gezellig en huiselijk. Ik ontmoet hier leuke mensen, waaronder een paar locals die hier, al dan niet tijdelijk, wonen. Gezellig! De aanspraak heb ik op de camping gemist. Op woensdagochtend regel ik alvast mijn bed voor de avond. Ik leer nog eens een keertje plannen! Haha. Ik heb de tijd, want ik hoef slechts naar Wanganui. Om in één keer door te rijden naar New Plymouth is te lang, wordt me gezegd... Dus een nacht in Wanganui. Het regent de hele weg, dus ik maak geen uitstapjes en geen foto's. In het hostel in Wanganui is geen plaats om mijn kleding te drogen... Het hangt buiten onder een afdak. Dat schiet niet op! Dus 's avonds haal ik het toch naar binnen. Zo druk is het niet, slechts 5 personen, dus van mij mag mijn kleding wel in de eetkeuken hangen om te drogen... Ik hoor van niemand commentaar. Of zou dat zijn omdat de rest al in bed ligt?

Wanganui is een plaatsje waar de Wanganui River in de oceaan stroomt. En langs de rivier ligt een prachtige motorweg. Omdat de rit naar New Plymouth slechts 2 tot 2,5 uur nodig heeft, wil ik wel even een extra tourtje maken. Van de eigenaars krijg ik een blik en de vraag of ik gek ben... Waar had ik dat eerder gehoord? Maar ik ben hier niet alleen om van A naar B te rijden. Leuk motorrijden is ook een doel. En het miezert alleen nog wat, dus ik ga op pad. Het is een rondje van 200km en inderdaad leuke uitkijkjes op een aangezwollen en snel stromende rivier. De weg weer smal en bochtig. Maar ook niet helemaal droog, dus weer geen foto's. Om 15.00 uur ben ik weer terug op mijn beginpunt. De 160km naar New Plymouth zijn makkelijk en snel. Met koffie en tankstop onderweg om weer een beetje warm te worden. Het is opgehouden met miezeren, het hoost! Onderweg ben ik langs een eenzame vulkaan (Mount Taranaki of Mount Egmont) in een verder vlak landschap gereden. Dat moet een prachtig gezicht zijn, maar de vulkaan blijft door de regen en mist verborgen...

En vandaag stond dus een wandeling rond diezelfde vulkaan op mijn lijstje...Het lijstje heeft de regen ook niet overleefd. Morgen is de verwachting dat het weer wat droger is. Dan rij ik de Forgotten World Highway naar Tongariro National Park. Daar wil ik de dagwandeling doen, maar of dat gaat lukken is nog even de vraag. Het weerbericht geeft woensdag pas een mooie dag aan voor die wandeling. En je hebt een heldere dag nodig wil je het moois van die wandeling kunnen zien... Wordt vervolgd dus. Nu eindelijk even droog, dus ik ga dit plaatsje maar eens verkennen.

Blog jullie later weer!! X Abinda

Wellington en Upper Hutt

Afgelopen zaterdag, na een rustige overtocht, kwam ik rond 18.00uur in Wellington aan. Havenstad met twee ferry's dus een lekkere drukte. Ik wist al dat er geen vrije bedden meer waren in de hostels, die waren afgelopen donderdag al volledig volgeboekt vanwege Pasen. Maar twee hostels zouden ook plaats hebben voor tentjes. De eerste hostel was een beetje lastig te vinden met mijn kaart... En in een stad op een heuvel, dus wegen op verschillende niveaus. Ben meerdere keren vlak in de buurt geweest, om te ontdekken dat de straat precies onder mijn weg door loopt :-P. Dus een uurtje later sta ik eindelijk voor het hostel... Geen plek meer.. Het andere hostel is vlakbij, twee blokken verderop. Maar die heeft geen tentplaatsen meer of niet meer over. Met het accent van deze knul kom ik daar niet helemaal achter. En het maakt niet uit, het resultaat is hetzelfde: geen plaats. Zo'n 15km buiten de stad is een campingpark. Dus ik ga op pad. Het is een Top10 park, de centerparcs onder de campings.... En dat geldt ook voor de prijs! Hier is de prijs voor een nacht ongeveer het dubbele van standaard. Maar, zo vertelt de dame van de receptie mij, op 15minuten is een andere camping gelegen. Die past wellicht beter bij mij.... Oké, ze houden blijkbaar niet van motorrijdende touristen met een tentje. Dus ik ga verder, want inderdaad in mijn boekje met accommodaties staat dat het andere park de helft goedkoper is, en tevens veel mooier gelegen.

Ergens onderweg van het ene naar het andere park mis ik een verkeersbord en de bijbehorende afslag. Wat een kwartiertje zou zijn, wordt (met drie keer vragen en een vriendelijke NL-kiwi die een stukje voor me uit rijdt om me terug te brengen naar de StateHighway) uiteindelijk twee uur... Maar de super is nog open, dus met eten voor de komende dagen kom ik net na 9 uur 's avonds op de camping. In het donker mijn tent opzetten blijkt ook te lukken. Prettig om zo'n simpel tentje te hebben. Na de welverdiende douche en een kleine maar heerlijke maaltijd slaap ik prima :-).

Zondag Eerste Paasdag begint met een lekker zelfgemaakt paasontbijt. Zonder eieren, want dat is niet praktisch meenemen op de motor. En met Skype / Whatsapp bellen met broer. Een uitkomst, bellen via WhatsApp, want het kost niet veel mb's. Tijdens ons gesprek besluit ik dat ik nog een nacht extra hier zal staan. De motor heeft wat service nodig en ook Nieuw Zeeland kent een Tweede Paasdag. Ik krijg zelf de wielmoeren niet los om mijn ketting te spannen en dat moet wel even gedaan worden.

Daarna ga ik op de motor naar Wellington, lekker sightseeing in de city. Ik parkeer op een heel brede stoep onder een boom bij het parlementsgebouw. En ik weet dat parkeren op de stoep een bekeuring kan opleveren... Ach beetje risico moet kunnen op 1e Paasdag.

Het parlementsgebouw is open en er worden zelfs rondleidingen gegeven vandaag. Iets wat ik normaal niet snel doe, maar de gebouwen zijn interessant genoeg. Dus ik sluit me aan bij een rondleiding. Helaas verboden om foto's te nemen, alle digitale apparatuur moet worden ingeleverd. Onze gids vertelt simpel en duidelijk en we zien het Lagerhuis, diverse raadskamers en de bibliotheek. Er zijn ook kinderen bij...voor mij ook prettig, zelfs ik snap wat ze allemaal verteld. Na deze, toch leuke en interessante tour, de stad in. Maar met de kaart in mijn hand loop ik totaal de verkeerde kant op!! En dat is al niet de eerste keer hier in NZ. Is mijn oriëntatie dan zo slecht? Normaal gesproken niet, vind ik zelf natuurlijk... Dan zie ik het, of het kwartje valt eindelijk: de zon draait via de noordkant van de hemel... Schaduwen liggen dus aan de andere kant van dingen t.o.v. Europa. Logisch, maar het dringt nu pas tot me door. En ik ben hier toch al een paar weken... Blondie!! Maar nu, met dit nieuwe inzicht, loop ik lekker door de stad langs de kade ri het museum Te Papa. Wat een mooi museum! En druk, ook met kinderen. Ik had al gehoord dat je in dit museum makkelijk een hele dag kunt doorbrengen. Dat is niet echt mijn doel, maar ik begin te snappen dat er mensen zijn die dat wel kunnen.

De rest van de stad is niet open, maar lekker om in te wandelen. Mijn motor staat er nog, geen prent te vinden.... Weggewaaid of een meevaller? Terug op de camping lekker koken, het is tenslotte Paas.

De volgende dag doe ik een rondje in de omgeving, langs Lake Wairapara... Die namen hier :~S. Het eerste stuk, de SH2 van Upper Hutt naar Featherston is werkelijk weer prachtig motorrijden. Weer een weg die ook zomaar in de Dolomieten kan liggen. Jammer van al die auto's hier... Zelfs op mijn 250cc-tje gaan die auto's veel te traag door deze heerlijke hairpins. Helaas veel te druk om in te halen, wat met het weinig vermogen sowieso lastig is...

Dinsdag in Upper Hutt naar de motorzaak. Is nog een Yamaha dealer ook. Ik vertel wat ik wil en het komt goed! Ze gaan er gelijk mee beginnen en over 2 uur kan ik hem weer ophalen. De ketting wordt schoongemaakt en gespannen, olie vervangen en de banden gecontroleerd. Voor mijn olie krijg ik een standje.... Ik moet het peil vaker controleren en bijvullen. Het peil was veel te laag. Ik ben van een Jap/yamaha niet gewend dat deze olie verbruikt... Maar blijkt dat een 1 cilinder dat wel doet. Weer wat geleerd dus. Ook de vering wordt nog aangepast, zodat de motor stabieler is met alle bagage. Heerlijk, blij dat ik hiervoor naar de kenners ben gegaan!

Na deze beurt haal ik mijn spullen op van de camping. Ondertussen is het wat gaan miezeren. Op dat moment wist ik nog niet dat dit weer 4 dagen aan zou houden. Ik wil een leuke route nemen naar Waikanae, maar de twee mensen die ik dit vertel verklaren me voor gek. Mijn keze is een smalle, heel bochtige weg over een hoge heuvel. Twee auto's kunnen elkaar nauwelijks passeren. Heel gevaarlijk!

Goed, dat klinkt als een perfecte motorrit. Smal, bochtig en heuvel op en af. Het is maar 35 km tot het eindpunt... En inderdaad, het is een smalle weg. En bochtig. En heerlijk om te rijden! Ik kom in totaal wel 3 auto's tegen... En alle drie de keren gaat het helemaal goed. Aan de andere kant, in Waikanae aan de Tasman See, is het opgehouden met miezeren... Het hoost!! Ik bel een hostel voor een bed en maak er op tijd een eind aan vandaag. Morgen weer een dag!

Laatste dag op het zuideiland

Vandaag, zaterdag 4 april vertrek ik om 14.30 uur met de ferry naar Wellington en dit is dus mijn laatste dag op het zuideiland. Wat een prachtige weken heb ik hier gehad en wat heb ik veel gezien! Toch zonder echt veel kilometers te maken... In totaal tot nu slechts 3.300. Dat doe ik in Europa in 10 tot 14 dagen! Maar hier heb je binnen 100km weer een heel ander landschap. Goede, rustige wegen, prachtige landschappen en vriendelijke gastvrije mensen. Echt Genieten!!

Gisteren ben ik op advies van Nikki, de eigenares van Juggler's Rest naar Lochmara geweest, in baai in Marlborough Sound. Hier is een resort waar je kunt overnachten, een goed restaurant en natuurlijk kun je wandelen en kajakken... Ik kom op weg naar de Hilltop Look out George en dochter Airon tegen. We lopen samen omhoog. Een wandeling van 3 uur in totaal. Na de wandeling verwen ik mezelf door een massage te boeken. Zo...die schouders zitten vast... Erg lekker dus die massage! Lunch doe ik gezellig samen met Airon en George. Zalige Greenlip Mussels en een bijpassende locale witte wijn. Dit is vakantie!! Ook nog grandioos goed weer, dus perfect. Kajakken lukt helaas niet, alle eenpersoons kajaks zijn weg als ik daar ben. Ik besluit daarom dan maar even op het strand te gaan liggen. Geen Sandflies hier :-). Al met al een perfecte afsluiting van het zuideiland.

En dan is het op naar het Noordeiland. Nog 5 weken voordat ik in het vliegtuig stap om weer naar huis te gaan. Genoeg nog te zien en te doen... Als mijn motor straks volledig gepakt is, zal ik ook nog wat foto's plaatsen.

Maar voor nu: prettige Paasdag allemaal en tot blogs weer!

Naar Picton

Na 2 nachten in dit heerlijke hostel gaat de rit terug naar eerst Takaka en daarna langs de kust via Nelson en de Queen Charlotte Drive (mooi stuurwerk!) naar Picton. Totaal een rit van 260km. In Picton verblijf ik in Juggler's Rest, ook zo'n leuke, relaxte hostel. Helaas hebben ze maar voor 2 nachten plek, dus de laatste nacht op het zuideiland verhuis ik naar een ander hostel. Donderdag de ferry geboekt en Picton verkent. Ook naar het aquarium geweest en eindelijk een volwassen Blue Pinguïn gezien. Ik zou de motor nog pakken voor een rit door Malborough Sound, maar vind het goed zo... Dus relax en wat lezen. Dat heb ik deze weken nauwelijks gedaan.

Golden Bay

De volgende dag (maandag 30 maart) ga ik richting Golden Bay, top van het zuideiland. Vooral de weg naar Takaka is weer prachtig! Smalle bochten heuvel op en af. Ergens bij Collingwood verblijft Debbie in een hostel. Ik heb haar ontmoet tijdens de overnight cruise op Doubtful Sound, waar we de cabin deelde. Haar hostel kom ik op de weg naar Farewell Spit tegen, zo'n 15 km buiten het dorp. Ik besluit hier een nacht te blijven, dit is een leuke relaxte plek. Het hostel, Innlet BBH, is een grote houten villa met 4 slaapkamers op de begane grond, lounchebanken in de woonkamer, een grote eetkeuken en een heerlijk zonnige en beschutte tuin. Geen stapelbedden. Uiteindelijk blijf ik 2 nachten...de volgende dag wandel ik met Debbie naar Farewell Spit en naar Wharariki Beach. Zij is helemaal uitgelaten als ze het zandstrand en de zandduinen ontdekt. Zij komt uit Taiwan en heeft nog niet eerder op een schoon, zacht zandstrand gestaan. Zo grappig om te zien, voor mij zo gewoon...