Zondagmiddag 3 mei kom ik bij Camilla thuis aan. Ik moest wel even zoeken in Google Maps op mijn telefoon, want ze woont niet in het dorp. Ik was de afslag dus al twee keer voorbij gereden... Ze woont boven op een heuvel (voorheen een vulkaan) aan het einde van een doodlopende weg. En heeft slechts 10ha tuin en grond rond het huis. Nou ja, slechts... In wat eens een inpandige garage was, hebben zij en haar man Bob een appartementje gemaakt. En daar mag ik slapen. Luxe!! Een slaapkamer ensuite, met een echt tweepersoonsbed, woonkamer met bank en eettafel, een open keukentje met koelkast, waterkoker en magnetron en een eigen badkamer. De woonkamer en keuken gebruik ik niet, maar ik geniet wel van deze ruimte en luxe... Heel wat anders dan een shared bedroom vol met allemaal grote rugzakken... En we hebben een paar hele gezellige dagen samen!

Maandag rijden we een leuke route in de omgeving, samen met Fiona. Zonder bagage rijdt het weer erg lekker. Nog even genieten van de wegen en bochten hier. Maar bij een stop zie ik dat de topkoffer wel erg vreemd op de motor staat... Het ijzeren frame waarop de bodemplaat van de topboxis bevestigd blijkt te zijn gebroken. Nu was de bodemplaat maar op 2 punten vastgezet, maar dat dit net nu moet gebeuren... Waarschijnlijk hield de bigbag de topkoffer al die tijd op z'n plaats. Nu, zonder de tas, kan de koffer bounchen, waardoor de plaat bij de schroef is gebroken. Maar met een tierib en wat tape zit de bodemplaat weer vast en kunnen we verder. Tja, de motor komt met alle koffers, maar ook met sporen van gebruik. Het is gelukkig geen "deal breaker" voor Camilla. Pfff!! Ik voel me toch een beetje schuldig, maar ze heeft een vriend die dit voor haar kan repareren.

Dinsdag wisselen we van motor. Zij op de XT, ik haar Bandit. Zo dat rijdt weer even anders, een zware machine vergeleken met de XT. Maar ook vergeleken met mijn eigen Fazer back home. Ze heeft wel een stabiele en rustige fiets, geheel niet zenuwachtig. Maar toch wennen... Later die middag regelen we alles voor de overdracht. Zij blij, ik blij. Al met al heb ik 8.000km gereden op dit motortje en we hebben fantastische ritten gemaakt. Absoluut geen spijt van een lichte motor. Het was echt Fun! Ik ga het fietsje nog missen, hoewel ik het echt niet in NL of Europa zou willen rijden.

Woensdag besluiten we dat ik toch met de bus terug ga naar Auckland. Het is meer dan 200km en 2,5 uur enkele reis. De bus kost $ 15 en daarvoor kan Camilla niet heen en weer rijden. Na nog een zalig ontbijt, wat shoppen en een lunch samen, is het tijd on afscheid te nemen. Soms klikt het gewoon en heb je het gevoel alsof je iemand al jaren kent in plaats van slechts drie dagen.

En zo ben ik weer terug in Auckland. In een hostel dat in het voormalig huis van de Queen of Tonga is gevestigd. Vond ik zomaar een leuk idee om mijn twee laatste nachten een beetje koninklijk af te sluiten. Dat dachten Els en Lise (Pahia) ook, dus we ontmoeten elkaar hier weer. Helaas is dit het minste hostel op mijn trip. Het is hier niet een beetje vies... Brr. Maarwij gaan lekkermetons drietjesuit eten, in de Aziatische wijk. We eten Indonesisch op New Zealandse wijze. Hun laatste avond hier, zij vliegen donderdag.

Na het afscheid van Els en Lise op donderdag, ga ik op pad naar Deborah en Louis. Ook zij verblijven in Auckland en we hebben nog net even tijd om elkaar te ontmoeten. Het lijkt wel een afscheidstoer. Maar wat heerlijk om dit lieve stel ook nog even te zien. We hebben een gezellige middag samen, ook met een heerlijke lunch. Jammer dat het zo kort is, want ik geniet echt van het gezelschap van deze twee lieve mensen.

En zo is mijn op een na laatste dag ook voorbij gevlogen. Zo gaat het al ruim 10 weken... Het vliegt voorbij! Wat een heerlijke tijd, fantastisch mooi land en lieve mensen. Een prachtige belevenis. Zelfs 10 weken alleen reizen is me niet tegengevallen, ik was best goed gezelschap voor mezelf haha. Ik ben verliefd geworden op dit land. Het is jammer dat het zo ver van huis ligt...

Ik schrijf dit op vrijdag 9 mei. Het is 10 uur in de ochtend, het regent en ik geniet van mijn ontbijtje. Ik heb mijn spullen allemaal al gepakt en de sleutel van mijn kamer weer ingeleverd. En ik hoef pas om 15.00 uur op het vliegveld te zijn. Dan ben ik nog ruim op tijd. Dus ik had heb wel even de tijd om mijn laatste belevenissen te delen.

Maar nu ben ik ook wel klaar om lekker naar huis te gaan. Het is mooi geweest! Nu weer naar mijn lieve mams, broer, neefjes en vrienden. Pas maar op, ik ga iedereen knuffelen!! Heb jullie allemaal gemist! X