Dinsdagochtend vertrek ik dan toch naar het noorden van Nw Zealand. Natuurlijk in de spits door de stad, maar na zo'n 15 km wordt het weer wat rustiger op de weg. Na wat getwijfel heb ik toch besloten om via de westkust naar boven te rijden. Van meerdere (oorspronkelijke Europese) Kiwi's heb ik gehoord dat de westkust arm is en de Maori daar niet te vertrouwen... Toch ligt er een mooie route en ik heb geen zin om tweemaal dezelfde weg te doen. Dus op naar SH16 en Dargaville. Het waait nog redelijk, maar dat heeft het voordeel dat de regenbuien snel over trekken. Boven Dargaville ligt een nationaal park met de grootste Kauri bomen van NZ. Ik neem een gravelroad naar het bezoekerscentrum, maar dat blijkt om 15.30 uur haar deuren voor die dag al te hebben gesloten. De informatie hangt echter ook buiten, dus ik weet waar ik moet zijn voor deze reuzen van bomen. Eerst een bezoek aan de Four Sisters en de Father of the Forest. De laatste is een boom met een stamhoogte van 10 meter en een omtrek van ruim 16 meter. Imposant!! Als ik terug bij de motor kom, komt de regen echt met bakken naar beneden...gelukkig houdt deze bui ook niet heel lang aan. Na 2 km de weg te hebben gevolgd, ben ik bij echt de grootste Kauri: De God van het bos. Dit is de hoogste boom en ook de oudste. Toch is de omtrek minder dan die van de Father... De bomen hebben prachtige Maori namen, maar ik hou het maar bij de vertaling ervan ;-).

Bij Omapere tref ik een erg leuk, schoon en rustig hostel. Het echte toeristenseizoen is duidelijk over. De volgende dag neem ik een pondje en brengt de heerlijk bochtige route me naar de splitsing naar Cape Reinga. Dit is het uiterste noorden van NZ en een doodlopende weg van 104km... Best lang. Het is ook al wat later op de dag, dus ik besluit om niet aan deze trip te beginnen. Dat doe ik morgen wel. Ik heb contact gehad met Ida en Herb, een stel dat ik in Te Anau heb ontmoet. Ik ben uitgenodigd om twee nachten bij hun te verblijven. Gezellig en ik word weer erg verwend. Op donderdag gaan Ida en ik met zoon Marc in de auto naar Cape Reinga. En ja: het is een lange weg! Op de Cape is het goed weer. En ja, het is inderdaad zichtbaar waar de Tasman See en de grote oceaan elkaar ontmoeten. Dat vind ik toch apart om te zien. Maar ook het uiterste noorden kan ik nu van mijn lijstje afstrepen. Nu de bay of islands nog en dan zit het er ongeveer op...