Allereerst wil ik jullie danken voor alle reacties op mijn verhalen en foto's. Zo leuk om te lezen en het doet me goed dat jullie mee genieten.

Na de Tongariro Crossing twijfel ik wat te doen. Op de berg tegenover het hostel (Mount Ruapehi) ligt het hoogst gelegen café van NZ. Dit café ligt op 2.600m en kan met skiliften boven het dorp Whakapapa worden bereikt. Maar daarvoor moet ik een stukje terug, terwijl ik via de zuidkant van het National Park richting de oostkust wil. Maar omdat ik dit hostel niet heel gezellig vind, besluit ik om mijn spullen mee te nemen en koffie te drinken in het hoogst gelegen café. Zo vaak krijg ik die gelegenheid ook niet.. Dus op pad. En ik moet zeggen, de 6 km van Whakapapa naar de skiliften is er wéér een voor in het boekje. Helaas is het maar 6km! Bochtig, stijl, goed wegdek en prachtige vergezichten. Op de hoogte van de skilift is het bewolkt, maar bovenop is het onbewolkt volgens de webcam van het café. Dus ik koop een kaartje voor de skiliften, ik heb zeker geen zin om naar boven te lopen ;-).

Nog niet halverwege de berg is het eindpunt van de eerste lift. Ik mag overstappen. Maar ik had al gezien dat de tweede lift stil stond. En dat blijkt. De tweede lift heeft een elektronische storing. Er rennen mannen heen en weer om het probleem op te lossen. De op diesel lopende nood aggregaat wordt gestart. Dikke zwarte rookwolken en de lift komt hortend en stotend weer in beweging. En stopt weer... Ik denk niet dat ik hiermee naar boven wil. De aggregaat wordt nog twee keer gestart. Er zitten nog mensen in de lift. Op het moment dat ik besluit om echt niet met deze lift mee te gaan, komt het bericht dat de lift gesloten wordt. Dus zonder koffie in het zonnige hoog gelegen café ga ik met de werkende lift weer naar beneden.

In het dorp Whakapapa doe ik nog een korte wandeling naar watervallen en daarna stap ik op mijn brommertje voor een ritje van ca 60 km naar Ohakune. Vanuit Ohakune wil ik de andere kant van de berg nog op, maar op de gravel besluit ik om te keren. Er wordt overal nieuw gravel neergelegd vanwege komende winter. Maar op twee wielen met bepakking ga ik deze uitdaging echt niet aan. Dus op naar het hostel hier. Niet veel km's vandaag, maar een relaxdagje na de wandeling van gisteren is ook wel lekker. Ook dit is weer een heerlijk hostel: huiselijk, schoon en met leuke mensen!