Komt nog meer regen. Dus na het verhaaltje en de foto's op het blog te hebben gezet, heb ik de motor maar even wat schoon gemaakt. Wat een bende geven die gravelwegen bij regen... Dan zaterdagmiddag toch op de motor gestapt... Het leek wat droger te zijn. Eerst naar het dorpje Owaka voor benzine en wat lucht in mijn banden. Maar helaas, mijn voorband werd leeg gehaald door de compressor. En hier zat helaas geen knop op voor platte banden. Gelukkig was bij het info centrum een man zo vriendelijk om thuis zijn luchtpomp te halen. De elektrische deed het echter ook niet.. Maar de heer had ook een voetpompje mee en daarmee kregen we de band wel weer op spanning. Weer een actie om te onthouden. Ik was blij met de hulp van meneer.

Vervolgens toch ook nog even een ritje in de omgeving gemaakt. Eerst naar de (deze is leuk voor galgje) Purakaunui Watervallen geweest. Daarna na de Matai watervallen, die niet veel voorstellen na de eerdere. Dit waren er twee van: Been there, Done that!

Ik wilde door naar Wilkies Lake, maar ondertussen regende het Cats and Dogs, zoals ze dat hier zeggen. Terug naar de camping, zodat de kleding kon drogen.

Dat lukte niet helemaal,dus de volgende dag waren mijn schoenen nog nat. De tent ging ook niet helemaal droog mee. Maar verder: Wat een perrfecte dag was zondag!!

Ik was op tijd om de Cathedral Caves te zien. Dit zijn grottten met een hoogte van 3p meter die slechts 3 uur per dag toegankelijk zijn, alleen bij laag tij. Maar ik was op tijd en kon aan de wandeling van 30 min door het bos naar het strand beginnen. Indrukwekkend om de grotten te zien.

Daarna ben ik teruggegaan naar Lake Wilkie wilde ik toch graag zien. Dit is een zoetwater duinmeer, erg dichtbij de oceaan. Ook weer een leuke wandeling en een prachtig stukje natuur. Toen toch echt verder naar het zuiden via de Southern Scenic Route. De McLean watervallen aangedaan. En dit was echt een stop en de 1,5uur wandeling meer dan waard. Wat is het hier mooi!! Daarna vervolg ik de weg naar Curio Bay. En wat een weg! Echt heerlijk toeren, bochten en heuvels waar Duitsland jaloers op kan zijn. Ik doe de NiagaraFalls nog even aan, een geintje van de ontdekker van deze stroomversnelling. Want een waterval is het niet. 'S nachts sta ik op de camping bij Curio Bay. Het is ondertussen weer heerlijk weer.kan de tent verder drogen. Mijn diner eet ik aan de baai. Wat een mooi plekje en uitzicht. Er zwemmen dolfijnen in de baai,maar fotograferen blijkt lastig.

Na mijn lieve dinnetje nog even met haar verjaardag te hebbeb gefeliciteerd,lekker mijn slaapzak in. Helaas is het best vochtig en dus fris 's nachts. Er kwam mist van zee af. Toch was daar's morgens niets meer van te merken. De maandag begint weer heerlijk zonnig.

Maandag gaat de route nog langs de Catlins kust. Ik ga natuurlijk even naar Slope Point,het meest zuidelijke punt van het zuideiland. Verder via de Southern Scenic Route tot Invercargill. Daar verblijf ik weer eens in een cabin. Heerlijk om weer in een bed te slapen!

Dinsdag is ook weer een heerlijke dag, zowel qua weer als qua route. En nu zit ik in Te Anau, het eindpunt van de Southern Scenic Route. Ik zit 3 nachten (al 1 voorbij) in een bunkroom op het Kiwi Holiday Park. Vandaag heb ik een klein stukje van de Kepler Track gewandeld. Veel bos, dus weinige uitzicht, maar lekker om te doen.

Morgen de wekker gezet, want ik word om 7.45uur opgehaald voor een toer naar en een cruise door Milford Sound, een van de bekendste fjorden van Nieuw Zeeland. Ik laat me morgen lekker rijden. En vrijdag.... Helemaal veel zin in....ga ik naar Doubtful Sound, ook cruisen maar ook kajakken. Ik heb voor Doubtful een Overnight Cruise geboekt. ben heel benieuwd. Foto's volgen later.

Groetjes Abinda